Tijdens de zomer worden er traditioneel minder boeken
uitgeleend, iets wat ik altijd zeer vreemd gevonden heb. In de zomer heb je
toch juist meer tijd om te lezen? Maar misschien nemen de barbecues, de
zwempartijtjes en de zon gewoonweg te veel tijd in beslag. Toch nemen veel
mensen een stapeltje boeken mee op vakantie. En dan zijn wij toch wel eens in
het voordeel. Zo’n stapeltje Daisy-boeken neemt behoorlijk minder kofferruimte
in beslag dan hetzelfde pakket in gedrukte boeken. Om over het gewicht nog niet
te spreken. Neem nu bijvoorbeeld het boek “De tijd hervonden” van Marcel
Proust. Volgens LA
Times’ website één van de 9 boeken die je zeker niet op het strand moet
lezen. Reden? Het omvangrijke volume en het feit dat er ondanks al die pagina’s
toch niks gebeurt in het boek. Dan klinken twee Daisy-schijfjes al heel wat
aanlokkelijker nietwaar? Niet dat dat een aangenamere diepgang in het verhaal
geeft natuurlijk. Dan kan u misschien toch maar op een ander boek mikken. Hoe
kiest iemand een boek trouwens? Er zijn recensies, tips van vrienden en familie,
of gewoon op goed geluk. Ik hoorde onlangs van een blinde vriend dat hij nooit geweten
had dat een boek ook gewoon mooi kan zijn. En dat vele ziende personen een boek
gewoon kiezen omwille van een aantrekkelijke cover. Er wordt geen moeite
gespaard om de luie lezer te lokken met kleuren- en beeldenpracht. Tekst op de
achterflap lezen? Hoeft niet langer. Er staat immers een zeer mooi prentje op. Dan
zal het boek ook wel mooi zijn zeker? Dit is uiteraard geen waterdicht systeem.
Zo besloot een Amerikaanse moeder een aantal klassiekers voor te leggen aan
haar 6-jarige dochter (je
vindt de Engelstalige website hier). Zich puur baserend op de prent vooraan
moest die een gokje wagen naar de inhoud van het boek. Het resultaat?
Verrassend origineel. Er schuilt misschien wel een toekomstig schrijfster in
haar. Zo zegt ze over Harper Lee's ‘Spaar de spotvogels’, een verhaal over rassenhaat,
hetvolgende: “het gaat over een kerel die een spotvogel probeerde de doden,
maar dat kon hij niet want het was een magische vogel. En de vogel leeft in
verschillende bomen omdat hij zich probeert te verbergen voor de man. Deze
blijft blaadjes raken die op de spotvogel lijken, maar hij kan de spotvogel
nooit neerschieten. En de man is zeer stout, maar de vogel is zeer goed.” Mooi
verhaaltje misschien, maar niet bepaald een verwijzing naar rassenhaat. Dus, beste lezer, ik denk dat we hieruit
kunnen concluderen dat het geen zin heeft om op covers en mooie prentjes af te
gaan. Inhoud is en blijft topprioriteit.
